Başlıksız

Eser: Eric Lacombe

Sevilen bir şiir neden tekrar tekrar okunur? Ya da sevilen bir şarkı neden defalarca dinlenir? Her seferinde aynı lezzeti almak için mi? Ya da belki ilk seferinde alınan tadı sürdürmek için? Güzel bir resme ya da heykele neden uzun uzun bakarız? Endorfini yavaş yavaş zerk etmek için mi?

Kumsala yazılan ve ilk dalgayla silinecek "çok güzel" (neye göre, kime göre?) bir şiir görsek, okur okumaz dalgayla silinse; sürükleyici bir roman, onu bitirir bitirmez parçalansa; kusursuz bir heykel, onu gördüğümüz anda yıkılsa... Aynı toplam hazza, zihinsel veya duygusal lezzete erişimiş olur muyduk?

Geride bırakılan bir yılın ardından, o yılın ve onun ardındakilerin içinde güzel anıların verdiği haz için ne denebilir? Yaşar yaşamaz kopardığımız takvim yapraklarını kutularda mı saklıyoruz, çöpe mi atıyoruz? Ama öte yandan tekrar tekrar yaşasak kafamızda o anıları, önümüzdeki ve yanımızdaki ve çevremizdeki güzellikleri nasıl yaşayacağız?

Geçmişteki güzel anıları hatırda tutmak ve bir yandan yaşanmakta olan güzel anların farkında olmak. Çok zor bir denge problemi.

Siyah Gri Beyaz okuruna bu zor oyunda başarılar diliyorum.