11/12/2009

Vicdanî Kabulcülük

Geçtiğimiz hafta, ABD'nin Orlando kentinde her sene düzenlenen IITSEC (Interservice/Industry Training, Simulation and Education Conference) fuarına katıldım. Modelleme ve simülasyon sektörü ile ilgilenen neredeyse tüm kurum ve kuruluşların katıldığı bu dev organizasyon, 30 Kasım - 3 Aralık tarihleri arasında gerçekleştirildi. Vücut saatimi düzenlemeyi başarıp, not, broşür ve CD yığınını tasnif edebilirsem bu fuarla ilgili bir şeyler yazmaya çalışacağım.

Ama dönüş yolunda tanık olduğum bir olayı aktarmadan geçemeyeceğim.



Orlando'dan dönüşüm Washington D.C, Dulles Havaalanı üzerindendi. Orlando - Washington arası yaklaşık 1.5 saatlik bir uçuş. Uçakta üçlü koltuktayım. Sağımda genç, sıcakkanlı, yakışıklı bir genç var. Solumda ise hafif toplu, orta yaşlarında bir bay. Bir süre sonra üçümüz de birbirimizle tanıştık, sohbet etmeye başladık. Orta yaşlı bey bir hastanede acil servis biriminde hastabakıcı. Genç ise 3 seneden sonra ilk kez ailesinin yanına gidiyormuş, aynı zamanda Washington'da bir arkadaşı ile birlikte restoran açacakmış. Uzun süre sonra ilk kez kar göreceği için çok heyecanlıydı. Ailesinden bu kadar uzun süre ayrı kalmasının nedeni ise, yeni terhis olmuş bir asker olması. Uzun süredir Irak'taymış.

Yol boyunca havadan sudan sohbet ettik, genç sık sık C-130'larla yolculuk yapmanın ne kadar berbat bir şey olduğunu tekrar edip durdu. Uçuşun ortalarında içecek ikramı başladı. Seyahat ettiğim havayolunda alkollü içecekler ücretli idi. Hastabakıcı bir votka aldı, genç ise Bacardi istedi. Hostes, sadece kredi kartı ile ödeme kabul ettiklerini söyledi. Bunun üzerine nakit parayı uzatmaya hazırlanan genç, "neyse sorun değil" dedi. Tam bu sırada hastabakıcı "tamam benim kartımdan çekin, ben ödeyeceğim onun içkisini" diye müdahale etti. Genç, hastabakıcıya teşekkür etti. Aldığı yanıt beni etkiledi: "sen ülken için hizmet ettin. 6 dolar da ben sana hizmet edeyim"

"You served for your country"

Şimdi ABD'nin Irak'ı işgalinin gerekçelerini, Bush'u, BOP'u, NeoCon'ları vb bir tarafa bırakalım.

Bu genç ama isteyerek, ama şartlar zorladığı için ama iradesi dışında... Öyle ya da böyle ülkesinin üniformasını giydi. Emir aldı, hizmet etti. Ülkesindeki bir vatandaş da, sırf bu hizmeti için ona minnettarlığını belirtiyor.

Genelleme yapmak tabi ki doğru değil. Ancak bu, toplumun şehit ve gazilerine göstermesi gereken ihtimama çok güzel bir örnektir kanımca...

Hiç yorum yok: